τίγαρις

και τιγάρις Ν

(διστακτικό μόριο) μήπως, μη τάχα («τιγάρις είμαι νιόνυφη τα χέρια να φιλήσω», δημ. τραγούδι).

[ΕΤΥΜΟΛ. < αρχ. τί γάρ + επιρρμ. κατάλ. -ις- (πρβλ. μήγαρις)].